Cyberprzemoc to inaczej przemoc z użyciem mediów elektronicznych – przede wszystkim Internetu i telefonów komórkowych. Do takich działań zalicza się:
• wyzywanie, straszenie poniżanie kogoś w Internecie lub przy użyciu telefonu,
• robienie komuś zdjęć lub filmów bez jego zgody, ich publikowanie i rozsyłanie
• publikowanie w Internecie lub rozsyłanie za pomocą sms-ów tekstów, które kogoś obrażają lub ośmieszają,
• włamanie się na czyjeś konto,
• podszywanie się pod kogoś w sieci.
Cyberprzemoc może dotknąć wszystkich użytkowników Internetu, bez względu na wiek czy poziom umiejętności posługiwania się komputerem. Sprawcy czują się anonimowi, co pobudza i zachęca ich do działania. W Polsce cyberprzemocy doświadcza ponad połowa młodych internautów.
W odróżnieniu od przemocy tradycyjnej, cyberprzemoc cechuje ciągłość trwania, nie kończy się wraz z wyłączeniem komputera, przenosi się na szkolne życie ucznia. Ofiara cyberprzemocy żyje w nieustannym poczuciu zagrożenia – obawia się następnych ataków a także reakcji osób, które są świadkami jej upokorzenia. Akty cyberprzemocy potrafią wyrządzać bardzo dużą krzywdę, mogą stać się osobistą tragedią. U ofiary pojawiają się nieprzyjemne myśli i uczucia takie jak wstyd, upokorzenie, strach a czasem również złość. Wrzucony do sieci film opatrzony komentarzami nieznajomych osób, a także sama obawa, że wszyscy znajomi już film widzieli, nieudane próby usunięcia go z sieci, świadomość, że film jest oglądany przez kolejne osoby – wszystko to może rodzić negatywne emocje, głęboką frustrację, poczucie bezradności, a w skrajnych przypadkach prowadzić nawet do prób samobójczych.
Jak postępować?
W przypadku, kiedy człowiek padnie ofiarą cyberprzemocy, ważne jest udzielenie mu wsparcia psychologicznego, a równocześnie – zadbanie o zablokowanie ośmieszających publikacji lub krzywdzących materiałów (w tym celu należy skontaktować się z administratorem serwisu, w którym zostały opublikowane). Wcześniej jednak należy zabezpieczyć dowody – mogą to być, w zależności od sytuacji: zrzuty ekranu, SMS-y z pogróżkami, zapis rozmów z komunikatorów internetowych lub czatowych, obraźliwe maile. Mogą one pomóc w zidentyfikowaniu sprawcy. Jeśli doszło do przestępstwa, należy o sprawie poinformować policję. Podobnie należy postąpić, jeśli sprawca pozostaje nieznany, policja może uzyskać dostęp do billingów telefonicznych lub logów z serwera administratora serwisu pozwalające na zidentyfikowanie go.
Wsparcie psychologiczne w przypadkach cyberprzemocy i porady dotyczące rozwiązywania problemów z nią związanych można znaleźć również u konsultantów Helpline org.pl – online (www.helpline.org.pl) lub pod bezpłatnym numerem telefonu 800 100 100.